Japońskie zapalenie mózgu

Choroba przenosi się poprzez ukłucia komarów przede wszystkim z gatunku Culex i występuje w większości państw Azji Południowo-Wschodniej. Rejonami o największym ryzyku są regiony wiejskie, rolnicze, często w okolicach pól ryżowych.

Szczyt zachorowań na japońskie zapalenie mózgu pojawia się w lecie i na jesieni. W rejonach endemicznych populacja wykazuje zazwyczaj wysoki stopień uodpornienia i choroba pojawia się najczęściej u dzieci.

U podróżników do krajów Azji Południowo-Wschodniej ryzyko jest skrajnie niskie. Przez ostatnie 40 lat na całym świecie stwierdzono niecałe 60 przypadków choroby występujących u podróżników. O podaniu szczepionki decyduje jednak lekarz z pacjentem na podstawie oceny charakteru miejsca docelowego, czasu wyjazdu, pory roku.

Ogromna większość zakażeń ma charakter bezobjawowy. Mniej niż 1% zakażonych rozwija objawy zapalenia mózgu. Czas inkubacji to 5-15 dni. Informacja, która szczególnie martwi osoby przez nas konsultowane to fakt, że śmiertelność u osób objawowych sięga 20-30%, a wśród osób, które przeżyły połowa może mieć trwałe neurologiczne, poznawcze lub psychiatryczne następstwa. Brak swoistego leczenia przyczynowego, stosuje się jedynie postępowanie objawowe.

Szczepionka przeciw japońskiemu zapaleniu mózgu wykonywana jest rzadko. Istnieją ścisłe wskazania do wykonania szczepienia, którymi posługujemy się w naszych konsultacjach. Skuteczną metodą ograniczenia i tak małego ryzyka choroby jest konsekwentna ochrona przed ugryzieniami komarów.